اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 20 |
| تعداد شماره‌ها | 540 |
| تعداد مقالات | 4,678 |
| تعداد مشاهده مقاله | 10,235,324 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,869,423 |
منع مجازات مضاعف، آراء، مبانی و ادله موافقان و مخالفان با مطالعه تطبیقی در آراء مراجع عظام تقلید | ||
| پژوهشنامه حقوق اسلامی | ||
| مقاله 6، دوره 10، شماره 1 - شماره پیاپی 29، فروردین 1388، صفحه 145-197 اصل مقاله (510.16 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30497/law.2012.1260 | ||
| نویسندگان | ||
| عبدالعلی توجهی؛ مهدی قربانی قلجلو* | ||
| چکیده | ||
| قاعده ممنوعیت محاکمه و مجازات مضاعف (Ne bis in idem) امروزه به عنوان یکی از اصول و ارکان دادرسی منصفانه شناخته می‌شود. مفهوم بین‌المللی این قاعده به طور خلاصه جلوگیری از تعقیب، محاکمه و کیفر متهم در محاکم کشورهای مختلف به لحاظ ارتکاب یک رفتار مجرمانه واحد یا به نظر برخی دیگر به دلیل ارتکاب یک عنوان مجرمانه خاص است. قانون‌گذار ایران در دوره قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، در جریان اصلاحات قانون مجازات عمومی سابق و طی بند «ه» ماده ۳ قانون مذکور اصلاحی سال ۱۳۵۲، اثر منفی (سلبی) احکام صادره از محاکم خارجی را اعتبار بخشیده و منع مجازات مضاعف محکومان به حکم قطعی صادره از آن محاکم را پذیرفته و اعتبار امر مختومه ناشی از صدور احکام در خصوص جرم ارتکابی در خارج از قلمرو سرزمینی ایران را با شرایطی مورد پذیرش قرار داده بود. لکن پس از پیروزی انقلاب اسلامی، نگرشی با جهت‌گیری نفی پذیرش قاعده قوت گرفت و قانون‌گذار با تصویب قوانین مجازات اسلامی در سال‌های ۱۳۶۱ و ۱۳۷۰ اقدام به اصلاح بند «ه» ماده ۳ قانون صدرالاشاره و حذف شروط ذیل آن نمود. در این مقاله، با مروری اجمالی بر مفهوم و مبانی قاعده، به ذکر آرا و نظرات موافقان و مخالفان پرداخته و با بررسی استفتائات مطرح‌شده از آیات عظام تقلید، قاعده را در برخی از انواع جرائم و مجازات‌ها به لحاظ فقهی قابل توجیه و پذیرش معرفی نموده است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| محاکمه و مجازات مضاعف؛ منع محاکمه مجدد؛ اصل صلاحیت شخصی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Prohibition of Double Punishment: Views, Foundations, and Arguments of Proponents and Opponents along with a Comparative Study of the Jurisprudential Views of Authorities in Islamic Jurisprudence | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Abdolali Tavajjohi؛ Mehdi Ghorbani | ||
| چکیده [English] | ||
| The rule of the prohibition of double trial and punishment is recognized today as one of the foundations of a fair trial. The international concept of this rule is, in brief, the prevention of prosecution, trial, and punishment of a defendant in the courts of different countries for the perpetration of a single criminal conduct, or, in the view of some scholars, for the commission of a single criminal title. Before the Islamic Revolution, the legislator of Iran, while amending the former Penal Code and according to Clause 5 of Article 3 of the above-mentioned Act amended in 1352, validated the negative effect of decisions issued in foreign courts by accepting the prohibition of double punishment for convicted individuals. He had also recognized the validity of res judicata originating from decisions regarding offences committed outside Iranian territory under certain conditions. However, after the Islamic Revolution, there was a tendency to refuse acceptance of this rule. Thus, the legislator, in ratifying the Islamic Penal Code in 1361 and 1370, amended Clause 5, Article 3 of the above-mentioned law, thereby invalidating the conditions that followed it. Taking a cursory glance at the concept and foundations of the rule, the present article presents the views of proponents and opponents as well as the jurisprudential opinions of authorities in Islamic jurisprudence. Finally, it approves and justifies the rule in certain crimes and punishments from a jurisprudential perspective. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Double trial and punishment, prohibition of double jeopardy, principle of personal jurisdiction | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 19,632 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 34 |
||