اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 20 |
| تعداد شماره‌ها | 546 |
| تعداد مقالات | 4,725 |
| تعداد مشاهده مقاله | 10,459,088 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,047,293 |
نظریة اصالت ظاهر اراده نماینده در حقوق ایران | ||
| پژوهشنامه حقوق اسلامی | ||
| مقاله 5، دوره 16، شماره 2 - شماره پیاپی 42، مهر 1394، صفحه 91-113 اصل مقاله (578.64 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30497/law.2016.1823 | ||
| نویسندگان | ||
| علیرضا عالی‌پناه* ؛ علیرضا نورآبادی؛ سبحان عباس‌پور | ||
| چکیده | ||
| مطابق ماده ۱۹۶ قانون مدنی: «کسی که معامله می‌کند، آن معامله برای خود او محسوب است، مگر اینکه در هنگام عقد خلاف آن را تصریح نماید یا بعداً خلاف آن ثابت شود.» حقوقدانان ایرانی این ماده را به دو شیوه متفاوت تفسیر کرده‌اند. گروهی آن را منطبق با نظریه اراده ظاهری دانسته و معتقدند استثنای مذکور در این ماده صرفاً بیانگر حکم رابطه حقوقی میان نماینده و منوب‌عنه است، نه رابطه نماینده با طرف قرارداد؛ ازاین‌رو، رابطه میان نماینده و منوب‌عنه به زیان طرف قراردادِ ناآگاه از نمایندگی قابل استناد نیست و پیشینه بحث در فقه امامیه نیز مؤید این نظر است. در مقابل، گروهی دیگر بر این باورند که استثناء یادشده بیانگر حکم رابطه حقوقی میان نماینده و طرف قرارداد است و رابطه میان نماینده و منوب‌عنه در برابر وی نیز—even اگر از نمایندگی آگاه نباشد—قابل استناد است. مبنای تفسیر نخست، نظریه اراده ظاهری یا اصالت ظاهر اراده است که بر حفظ نظم عمومی و استحکام معاملات تأکید دارد، در حالی‌که مبنای تفسیر دوم، اصل حاکمیت اراده و نظریه اراده باطنی است. این مقاله با تبیین و تحلیل دو تفسیر مذکور و بررسی ادله و شواهد هر یک در حقوق ایران، با تأکید بر فقه امامیه، می‌کوشد تفسیر صحیح را از ناصحیح بازشناسد. نتیجه این بررسی پذیرش دیدگاه دوم است، البته با تقریری نوین، و همراه با ارائه راهکارهایی برای پیشگیری از پیامدهای منفی احتمالی آن؛ دیدگاهی که با مبانی فقهی نیز سازگاری دارد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| نظریه اراده ظاهری؛ نظریه اراده باطنی؛ ظاهر اراده؛ نظریه نمایندگی؛ ماده 196 قانون مدنی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Originality of Representative’s Apparent Will in Iranian Law | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Alireza Alipanah؛ Alireza Nourabadi؛ Sobhan Abbaspour | ||
| چکیده [English] | ||
| In accordance with Article 196 of the Iranian Civil Code, “Anyone contracts for himself, unless the contrary of this is stipulated in the contract or is proved in the future.” Iranian law scholars have interpreted this provision in two different ways. Some consider it as confirming the theory of the “apparent will” and claim that the exception set forth in this article only regulates the legal relationship between the representative and the principal, not the legal relationship between the representative and the contractor. Therefore, the legal relationship between the representative and the principal is not citable against an unaware person. The history of Shiite jurisprudence confirms this as well. Others, however, believe that the exception set forth in this article only regulates the legal relationship between the representative and the contractor, and that the relationship between the representative and the principal is also citable against the unaware person. The first interpretation is based on the theory of apparent will, which is rooted in the need for public policy, and the second interpretation is based on the freedom of contracts. This article seeks to examine both interpretations and their reasoning in Iran, with emphasis on the proper interpretation according to Shiite jurisprudence, and to determine the best view. At the end of this article, the second view is accepted. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| the theory of the apparent will, the theory of the backend will, apparent will, the theory of representation, Article 196 of the Iranian Civil Code | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 5,354 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,313 |
||