اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 20 |
| تعداد شماره‌ها | 546 |
| تعداد مقالات | 4,725 |
| تعداد مشاهده مقاله | 10,467,334 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,050,419 |
از شناسایی «منع تجسس» به‌مثابه «قاعده‌ای فقهی» تا انعکاس آثار آن در نظام دادرسی کیفری ایران | ||
| پژوهشنامه حقوق اسلامی | ||
| مقاله 9، دوره 19، شماره 1 - شماره پیاپی 47، فروردین 1397، صفحه 155-180 اصل مقاله (466.83 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30497/law.2018.2306 | ||
| نویسندگان | ||
| غلامحسن کوشکی؛ رضا موسوی آزاده* | ||
| چکیده | ||
| منع تجسس به‌عنوان یکی از راهکارهای اسلام در زمینه پیشگیری از نقض حریم خصوصی افراد است که در آیات و روایات مورد تأکید قرار گرفته است. حرمت تجسس به صورت مطلق مورد پذیرش معصومین (ع) قرار نگرفته است و قلمرو و محدوده این تحریم اسرار شخصی و خانوادگی که با مصالح عمومی جامعه هیچ‌گونه ارتباطی ندارد، است؛ اما با این حال قاعده نخستین در این زمینه حرمت و عدم تجاوز به حریم خصوصی اشخاص است. علی‌رغم وجود روایات و مباحثی فراوانی که در خصوص حرمت و استثنائات تجسس وجود دارد، اما موضوع مهم منع‌تجسس به‌مثابه قاعده فقهی در منابع فقهی و اقوال فقها مورد غفلت قرار گرفته است، در حالی که بحث از امکان تسری شرایط و ضوابط قاعده فقهی در باب منع‌تجسس، امری است ممکن و لذا اهمیت، قلمرو و آثار منع تجسس، زمینه را برای قاعده‌سازی آن فراهم می‌کند. شناسایی منع تجسس به‌مثابه قاعده فقهی می‌تواند دارای آثاری بسیار مهم، در بعد اجتماعی و هم در بعد حقوقی گردد. این امر به ویژه با تشکیل نظام جمهوری اسلامی و پدیده نظام‌سازی اهمیتی مضاعف می‌یابد. بنابراین در نوشتار کنونی، با روشی تحلیلی و توصیفی، قابلیت تبدیل منع‌تجسس به عنوان قاعده‌ای فقهی مورد بررسی قرار می‌گیرد. از سوی دیگر، آثار و تبعات آن در نظام دادرسی کیفری ایران مورد توجه قرار می‌گیرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تجسس؛ حریم خصوصی؛ دادرسی کیفری؛ قاعده فقهی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| From recognizing the "prohibition of quest" as a juridical rule to reflection of its effects in the criminal justice system of Iran | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Gholam Hassan Kooshki؛ Reza Musavi Azadeh | ||
| چکیده [English] | ||
| Prohibition of quest, in addition to various narrations about the prohibition of quest into the privacy of others quoted from saints, indicates the importance of this issue for them. Prohibition of quest in an absolute form is not accepted by saints, and the scope and limit of this sanction include only secrets, defects, and personal and family slips that are not related to public interests; issues that depend on public goodwill and the preservation of Muslim systems are excluded from the prohibition of quest. Despite abundant discussions and narrations about the prohibition and exceptions of quest, the important issue of prohibition of quest as a juridical rule has been neglected in juridical literature and sources. However, discussion about the extension of the conditions and criteria of the juridical rule regarding the prohibition of quest is possible, and the importance, scope, and effects of prohibition of quest provide a foundation for its recognition. Recognizing prohibition of quest as a juridical rule can have important effects in social and legal dimensions. Therefore, in this paper, we aim to clarify two important issues: first, studying prohibition of quest as a juridical rule; and second, studying its effects and the legislator’s efforts to apply these Islamic rules in the criminal procedure system. Accordingly, in the present paper, using an analytical and descriptive method, the possibility of transforming this concept into a jurisprudential rule is examined, and its effects and consequences in Iran's criminal justice system are considered. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| quest privacy, criminal procedure, juridical rule | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,544 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,549 |
||