زنگی آبادی, حمیدرضا, حاجی ده آبادی, احمد. (1399). تقدم یا تأخر (ادله) استصحاب بر قاعده درأ. دین و ارتباطات (دانشگاه امام صادق/ نامه صادق), 21(2), 415-438. doi: 10.30497/law.2020.13693.2639
حمیدرضا زنگی آبادی; احمد حاجی ده آبادی. "تقدم یا تأخر (ادله) استصحاب بر قاعده درأ". دین و ارتباطات (دانشگاه امام صادق/ نامه صادق), 21, 2, 1399, 415-438. doi: 10.30497/law.2020.13693.2639
زنگی آبادی, حمیدرضا, حاجی ده آبادی, احمد. (1399). 'تقدم یا تأخر (ادله) استصحاب بر قاعده درأ', دین و ارتباطات (دانشگاه امام صادق/ نامه صادق), 21(2), pp. 415-438. doi: 10.30497/law.2020.13693.2639
زنگی آبادی, حمیدرضا, حاجی ده آبادی, احمد. تقدم یا تأخر (ادله) استصحاب بر قاعده درأ. دین و ارتباطات (دانشگاه امام صادق/ نامه صادق), 1399; 21(2): 415-438. doi: 10.30497/law.2020.13693.2639
2دانشیار حقوق کیفری و جرم‌شناسی، پردیس فارابی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده
تعارض گاه میان دو اماره؛ گاه میان دو اصل و گاه میان یک اماره و یک اصل واقع می‌شود. در مباحث اصولی به وفور شنیده‌ایم: اگر «اماره» و «اصل عملی» با یکدیگر تعارض کنند، این تعارض بدوی است؛ زیرا با وجود اماره نوبت به اصل نمی‌رسد؛ زیرا موضوع اجرای اصل عملی، شک است و با وجود دلیل اجتهادی شکی باقی نمی‌ماند که به اصول عملیه رجوع شود؛ اما در بیان ارتباط قاعده درأ و استصحاب باید گفت: فقها نسبت به جریان استصحاب با وجود قاعده درأ قرار ثابتی ندارند. سه نظر در مسئله وجود دارد: 1- تقدم قاعده درأ بر استصحاب، 2- تقدم استصحاب بر قاعده درأ، 3- شک و تردید در مسئله. با تتبعی فراوان، می‌توان گفت: فقط در باب حدود و تعزیرات در حد عقلایی آن قاعده درأ جاری می‌گردد و مقدم بر استصحاب می‌شود؛ اما در امور غیر عقلایی و در ابواب قصاص و دیات، استصحاب مقدم بر قاعده درأ است.
Priority or delay "Presumption of Continuity" on The Rule of Dra
نویسندگان [English]
Hamid Reza Zangiabadi1؛ ahmad hajidehabadi2
1Tutor of Porfessional Center of Islamic Law, Tehran, Iran
2Associate Professor, University of Tehran, Tehran, Iran
چکیده [English]
Inconsistency occurs sometimes between two indications, sometimes between two principles, and still sometimes other between an indication and a principle. In discussions about juridical principles, we have repeatedly heard that if there is some inconsistency between “indication” and “practical principle”, this is a primary inconsistency; since when there is “indication”, we have nothing to do with the principle. The reason is that the subject because of which practical principle is executed is “doubt” and when there is some “indication”, there is no room for doubt and so no need to referring to practical principles. Concerning relation between the rule Dra’ and Presumption of Continuity (Istishab), however, it should be noted that jurists are of no fixed opinion in this regard. There are three opinions concerning this matter: 1- the rule of Dra’ is prior to Presumption of Continuity; 2- Presumption of Continuity is prior to the rule of Dra’; 3- doubt about this matter. After hard studies and research, it should be said: the rule of Dra’ is enforced only concerning Hudud and Ta’zirat (Islamic Punishments) and that only at a reasonable level. In this case, it is prior to Presumption of Continuity. Beyond this reasonable level and concerning Qisas (retaliation) and Diyat (blood-moneys), however, Presumption of Continuity is prior to the rule of Dra’.
کلیدواژه‌ها [English]
Presumption of Continuity, the Rule of Dra’, Islamic Fiqh (Jurisprudence), written law, indications, practical principles
مراجع
ابن حزم، محمدعلی (بی‌تا). المحلی. بیروت: دارالفکر للطباعه و النشر و التوزیع.
ابن فارس، احمد بن فارس بن زکریا (1404ق)، معجم مقائیس اللغة، قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم.
ابن منظور، محمد بن مکرم (1414ق). لسان العرب. بیروت ـ لبنان: دار الفکر للطباعه و النشر و التوزیع، دار صادر.
اردبیلی، احمد بن محمد (1403ق). مجمع الفائدة و البرهان فی شرح إرشاد الأذهان. مجتبی عراقى؛ علی اشتهاردى و حسین یزدى اصفهانى، قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
