اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 20 |
| تعداد شماره‌ها | 508 |
| تعداد مقالات | 4,388 |
| تعداد مشاهده مقاله | 8,220,140 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,215,030 |
توجه در اندیشه سیمون وی | ||
| پژوهشنامه فلسفه دین (نامه حکمت) | ||
| مقاله 1، دوره 19، شماره 1 - شماره پیاپی 37، اردیبهشت 1400، صفحه 1-28 اصل مقاله (969.06 K) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30497/prr.2021.15057.1585 | ||
| نویسندگان | ||
| زهرا قاسم زاده1؛ سید مصطفی موسوی اعظم* 2؛ احسان ممتحن3 | ||
| 1کارشناس ارشد فلسفه و کلام اسلامی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه یاسوج، ایران | ||
| 2استادیار گروه فلسفه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه یاسوج، ایران. | ||
| 3دانشیار گروه ریاضی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه یاسوج، ایران. | ||
| چکیده | ||
| سیمون وی بیش از هر فیلسوف و عارفی به توجه التفات داشته است. تفکرات او درباره توجه صرفاً یک مسئله شناختی، علمی یا روان‌شناختی نیست، بلکه تأثیرات مستقیم و دامنه‌داری در آموزش، الهیات و حتی سیاست دارد. او توجه را به عنوان یک روش زندگی چه در سطح فردی و چه در سطح سیاسی-اجتماعی معرفی می‌کند. به باور سیمون وی، هرچند انسان چیزی را با توجه کردن خلق یا ایجاد نمی‌کند، اما موجب حیات بخشیدن به چیزی می‌شود که مورد توجه واقع شده است، و البته آن توجهی به امور پیرامون حیات می‌بخشد که «ناب» باشد. توجه ناب عاری از هر گونه دلبستگی است و انسان از طریق آن خود را از امور تخیلی و توهمی می‌رهاند و به حقیقت نائل می‌گردد. به همین خاطر آنچه آدمی را به توجه ناب رهنمون می‌سازد تمنای بدون مقصود است. از سوی دیگر سیمون وی از تعلیق اندیشه به عنوان وضعیتی از توجه ناب نام می‌برد که همان تاب آوردن خلأ و در انتظار نشستن است. در نظر سیمون وی، توجه ناب می‌تواند به مثابۀ عشق در نظر آید، زیرا همان طور که توجه رضایت دادن به چیزی غیر از خود است، عشق نیز نیازمند شناسایی واقعیت با روی‌گردانی از خود است. سیمون وی اخلاق مبتنی بر توجه را مطرح می‌کند و با معطوف کردن توجه به سمت پروردگار، نه تنها اخلاق فردی، بلکه معرفت‌شناسی و فلسفه سیاسی-اجتماعی‌اش را بنا می‌کند و توجه را، در کنار لطف الهی، همچون پادزهری برای نجات انسان ضروری می‌داند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| توجه؛ توجه ناب؛ عشق؛ تخیل؛ سیمون وی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Attention in Simone Weil's Thought | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Zahra Qasemzadeh1؛ Seyyed Mostafa Mousavi Azam2؛ Ehsan Momtahen3 | ||
| 1Master of Philosophy and Islamic Theology, Faculty of Literature and Humanities, Yasouj University, Iran | ||
| 2Assistant Professor at the department of philosophy, Faculty of Literature and Humanities, Yasouj University, Iran | ||
| 3Associate Professor at the department of Mathematics, Faculty of Basic Sciences, Yasouj University, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Simone Weil has considered attention more than any other philosopher and mystic. Her thoughts on attention are not merely cognitive, scientific, or psychological issues, rather, it has direct and far-reaching effects on education, theology, and even politics. She expresses attention as a way of life, both at individual and socio-political levels. According to Simone Weil, although man does not create or make anything by paying attention to it, attention brings life to what is being attended to. Only that man's attention to surrounding matters is a life-giving one which is “pure”. Pure attention is free from any attachments and through which man frees himself from imaginary and illusory matters and achieves the truth. What leads a person to pure attention is “to desire without an object”. On the other hand, Simone Weil refers to the suspension of thought as a state of pure attention, which is to endure void and wait. In Simone Weil's view, pure attention can be considered as love, because just as attention is consenting for anything other than oneself, so love also requires recognizing reality by turning away from oneself. Simone Weil introduces attention-based ethics, and by turning one's attention to God, not only she builds her individual ethics, but also her epistemology and socio-political philosophy. And along with divine grace, she considers attention as an antidote which is necessary for man's salvation. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Attention, Pure Attention, Love, Imagination, Simone Weil | ||
| مراجع | ||
|
پاسکال، بلز. 1392. سعادت بشری. ترجمۀ مرضیه خسروی. تهران: روزگار.
حسینی، مالک. 1394. ویتگنشتاین و حکمت. تهران: هرمس.
موسوی اعظم، سید مصطفی، زهرا قاسم‌زاده، احسان ممتحن. 1398. «فرآیند دریافت لطف الهی در عرفان سیمون وی». مطالعات عرفانی دانشگاه کاشان 29: 253-280.
موسوی اعظم، سید مصطفی، زهرا قاسم‌زاده، احسان ممتحن. 1400. «محنت در اندیشه سیمون وی». فلسفه دین 18 (2): 175-200. (در دست انتشار)
وی، سیمون. 1383. «تأملاتی درباره استفاده درست از تحصیلات در راستای عشق به خدا». ترجمۀ احسان ممتحن. ناقد (1) ۳.
ویتگنشتاین، لودویگ. 1397. رساله منطقی-فلسفی. ترجمۀ سروش دباغ. تهران: هرمس.
Brook, Andrew. 2020. “Kant’s View of the Mind and Consciousness of Self,” The Stanford Encyclopedia of Philosophy , Edward N. Zalta (ed.), URL = <https://plato.stanford.edu/archives/spr2020/entries/kant-mind/>. Finch, Henry Le Roy. 2001. Simone Weil and the intellect of grace. Edited by Martin Andic. New York: Continuum. Hadot, Pierre. 2004. What is ancient philosophy? Translated by Michael Chase. Harvard University Press. Humphrey, Christmas. 2005. A Popular Dictionary of Buddhism. Curzon Press. James, Williams. 1950. The Principles of Psychology. Vol. 1. Dover Publications. Mccullough, Lissa. 2014. The Religious Philosophy Of Simone Weil: An Introduction, I.B.Tauris. Mole, Christopher. 2017. “Attention,” The Stanford Encyclopedia of Philosophy , Edward N. Zalta (ed.), URL = <https://plato.stanford.edu/archives/fall2017/entries/attention/>. Nadler, Steven. 2020. “Baruch Spinoza,” The Stanford Encyclopedia of Philosophy , Edward N. Zalta (ed.), URL = <https://plato.stanford.edu/archives/sum2020/entries/spinoza/>. Rozelle-Stone A. Rebecca and Lucian Stone. 2013. Simone Weil and Theology. Bloomsbury Publishing. Rozelle-Stone, A. Rebecca and Benjamin P. Davis. 2020. “Simone Weil,” The Stanford Encyclopedia of Philosophy, Edward N. Zalta (ed.), URL = <https://plato.stanford.edu/archives/fall2020/entries/simone-weil/>. Springsted, Eric And Diogens Allen. 1994. Spirit, Nature, and Community: Issues in the Thought of Simone Weil. SUNY Press. Weil, Simone. 1951. Waiting for God. Translated by Emma Craufurd. New York: Putnam. Weil, Simone. 1956. The Notebooks of Simone Weil. Translated and edited by Arthur Wills. 2 Vols. New York: Putnam. Weil, Simone. 1968. On Science, Necessity, and the Love of God. Translated by Richard Rees. New York: Oxford University Press. Weil, Simone. 1970. First and Last Notebooks. Translated by Richard Rees. NewYork: Oxford University Press. Weil, Simone. 1986. Simone Weil: An Anthology. Edited and translated by Sian Miles. New York: Weidenfeld & Nicolson. Weil, Simone. 2002. Lectures on Philosophy. Translated by Hugh Prince. New York: Cambridge University Press. Weil, Simone. 2003. Gravity and Grace. Translated by Arthur Wills. New York: Putnam. Weil, Simone. 2005. The Need for Roots. Translated by Arthur Wills. New York: Putnam. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,041 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 654 |
||