اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 20 |
| تعداد شماره‌ها | 508 |
| تعداد مقالات | 4,389 |
| تعداد مشاهده مقاله | 8,223,010 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,216,174 |
امکان سنجی بسندگی قاعده درء در نفی دلیل قسامه از طریق دلالت شبهه، بر ظن در لوث و ظن در حالف مدعی | ||
| پژوهشنامه فقه اجتماعی | ||
| مقاله 9، دوره 12، شماره 1 - شماره پیاپی 23، اسفند 1402، صفحه 213-230 اصل مقاله (1.08 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30497/sj.2024.245404.1321 | ||
| نویسنده | ||
| مهدی کریمی* | ||
| استادیار گروه حقوق، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| قاعده درء به‌عنوان قاعده‌ای اصطیادی جایگاه خود را در قانون مجازات اسلامی 1392 یافت. قسامه جز با لوث محقق نمی‌شود. ازاین‌روست که لوث مرهون اماره ظنی است که دلالت بر صدق ادعای مدعی کند. در خصوص نوع امارات که منجر به تحقق لوث می‌شود، میان فقهای امامیه اتفاق‌نظر نیست. برای همین، هرگونه تردید و شبهه‌ای که در مورد صدق امارات منجر به لوث نزد هر قاضی‌ای شد، با توجه به عمومیت قاعده درء و شبهه ناظر بر آن، قاضی نمی‌تواند اقدام به اجرای قسامه کند؛ خاصه آنکه مصادیق لوث نزد امامیه برخلاف اهل‌سنت حصری نیست. افزون‌بر موارد فوق، صرف ظن و امارات به‌تنهایی برای اجرای قسامه کافی نیست و سوگند حالفین تعرفه‌شده از سوی مدعی شرط لازم برای صدور حکم است. فقهای امامیه بر این باورند که در قسامه شرط است حالف از روی علم سوگند یاد کند. اگر حالف به هر دلیلی بدون علم اقدام به سوگند کند، به علت حدوث شبهه در علم و عمومیت قاعده درء، عنصر مادی جرم تحقق نمی‌یابد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی انجام و در جمع‌آوری منابع از روش کتابخانه‌ای استفاده شده است. یافته‌های حاصل از مطالعه بیان می‌کند که قاعده درء می‌تواند در مقام نفی دلیل قسامه در لوث برآید. از سوی دیگر، اگر بر قاضی روشن شود که سوگندخورندگان علمی بر واقعیت ندارند، به علت شبهه حاصل با اعمال قاعده درء، نمی‌تواند سوگند آنان را مبنای حکم خود قرار دهد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| قاعده درء؛ شبهه؛ امارات؛ قسامه؛ حالف؛ لوث | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| possibility of the Dar' rule in the negation of Qasamah evidence | ||
| نویسندگان [English] | ||
| m karimi | ||
| چکیده [English] | ||
| It is stated in the definition of Qassama that it is an oath that is taken to prove the crime or the acquittal of the accused. Qasamah cannot be fulfilled except with Luth. It is for this reason that Luth owes the presumption of suspicion to prove the truth of the plaintiff's claim. Regarding the type of Emirates and the evidence that leads to the realization of Luth. There is no consensus among Imami jurists, therefore, any doubts and doubts about the authenticity of the Emirates that led to Luth in the eyes of any judge, considering the generality of the rule of Dara and the doubt that governs it, the judge cannot implement Qassama, In addition to the above cases, mere suspicion and emirates alone are not enough to enforce the oath, and the sworn oath of the plaintiff is a necessary condition for issuing a verdict mami jurists are of the opinion that in Qassam it is a condition that the arbitrator swears by knowledge. If the juror takes an oath in any way without knowledge. Due to the doubt in the science and generality of the Dar' rule, the material element of the crime is not realized, and it is for this reason that despite the Dar' rule, resorting to oaths in today's world, where the truth of people's words and oaths cannot be relied upon, cannot be justified and implemented. be In this article, we are looking for an answer to this question: can this rule be used as a negation of the argument of Qasama in Luth? . | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| The rule of Dara, Suspicious, Emirates, Qassama, Oath eaters, Luth | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 239 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 297 |
||