اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 20 |
| تعداد شماره‌ها | 528 |
| تعداد مقالات | 4,593 |
| تعداد مشاهده مقاله | 9,772,412 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,487,589 |
تحلیلی فقهی بر ضرورت بازنگری در بند 3 ماده 18 قانون گذرنامه نسبت به بانوان نخبه | ||
| فقه و حقوق خانواده | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 05 خرداد 1404 | ||
| نوع مقاله: علمی - پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30497/flj.2025.247715.2137 | ||
| نویسنده | ||
| مهدیه غنی زاده* | ||
| فقه و مبانی حقوق اسلامی، الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه قم، قم، ایران. | ||
| چکیده | ||
| مطابق بند 3 ماده 18 قانون گذرنامه، تمامی زنان متاهل به منظور دریافت گذرنامه و به تبع آن برای خروج از کشور نیازمند موافقت همسر می باشند. این در حالی است که قانون مزبور در بسیاری مواقع، نسبت به بخشی از زنان جامعه یعنی زنان نخبه، محرومیت و محدویت هایی را به دنبال آورده که تبعات سوء آن نه تنها متوجه زن بلکه متوجه کل جامعه گردیده است. نظر به ضرورت امکان سنجی تعدیل و بازنگری قانون مزبور نسبت به بانوان نخبه و همچنین با توجه به منشأ فقهی قوانین موضوعه در کشور ایران، مقاله حاضر به شیوه توصیفی- تحلیلی به ضرورت های اجتماعی بازنگری در بند 3 ماده 18 قانون گذرنامه نسبت به بانوان نخبه پرداخته است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که ضرورت بازنگری در قانون مذکور نسبت به زنان نخبه را از چند بعد می توان مورد لحاظ قرار داد: اولاً از منظر تکلیف بودن سفر. ثانیاً از منظر تغییر مقتضیات زمان. ثالثاً از منظر عروض عناوین ثانویه. رابعاً از منظر اولویت مصالح عمومی. لذا در خصوص این قسم بانوان به نظر شایسته تر است که به جای گذرنامه، برگ مسافرت موقت صادر گردد تا از سویی، نیازمند تشریفات صدور گذرنامه همچون موافقت همسر نباشد و از سوی دیگر، به واسطه فقدان اعتبار طولانی مدت صرفاً امکان شرکت در همان رویداد بین المللی را برای او فراهم نماید. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| بانوان نخبه؛ قانون خروج از کشور؛ بند 3 ماده 18 قانون گذرنامه | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| A Jurisprudential Analysis of the Necessity of Revising Article 18, Paragraph 3 of the Passport Law Regarding Elite Women | ||
| نویسندگان [English] | ||
| mahdiyeh ghanizadeh | ||
| ... | ||
| چکیده [English] | ||
| According to Paragraph 3 of Article 18 of the Passport Law, all married women are required to obtain their husband's consent in order to receive a passport and consequently to leave the country. However, this law has, in many cases, led to restrictions and deprivations for a segment of women in society—namely, elite women—which have resulted in adverse consequences not only for these women but for society as a whole. Considering the necessity of assessing the feasibility of amending and revising this law in relation to elite women, and given the jurisprudential basis of statutory laws in the Islamic Republic of Iran, the present article, using a descriptive-analytical method, addresses the social imperatives of revisiting Paragraph 3 of Article 18 of the Passport Law as it pertains to elite women. The findings of this research indicate that the necessity of revising the mentioned law with regard to elite women can be examined from several perspectives: first, from the perspective of travel as a religious obligation; second, from the viewpoint of changing circumstances over time; third, considering the application of secondary legal principles; and fourth, in terms of prioritizing public interest. Therefore, with respect to this group of women, it seems more appropriate that instead of a passport, a temporary travel document be issued—one that, on the one hand, does not require the formalities of passport issuance such as spousal consent, and on the other hand, due to its short-term validity, merely enables participation in the specific international event in question. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Elite Women, Exit Law, Article 18, Paragraph 3 of the Passport Law | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 34 |
||