2دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق خصوصی از دانشگاه شیراز
چکیده
نسب مبحثی بیولوژیک و زیستی است که به دلیل آثار حقوقی فراوان مترتب برآن، در فقه و حقوق مورد توجه قرار می‌گیرد. پیشرفت علم ژنتیک و راهیابی آن در سه دهه اخیر به عرصه حقوق و دادگاه‌ها، و استفاده از آزمایش تجزیه خون و DNA، بررسی اعتبار فقهی و حقوقی مسأله را ضروری میسازد. مقاله حاضر درصدد پاسخ به این سؤال است که آیا میزان اعتبار حقوقی و فقهی آزمایش‌های خون و ژنتیک به اندازه‌ای است که بر اماره فراش مقدم شود و دعاوی نفی نسب از طریق آن حل و فصل گردد؟ برخی بر این عقیده‌اند که این نوع آزمایش‌ها بر اماره فراش مقدم هستند و اثبات خلاف اماره از طریق آزمایش‌های مذکور امکان‌پذیر است؛ اما پاسخ مقاله به سؤال تحقیق این است که هر چند آزمایش‌های ژنتیک موفقیت‌هایی در زمینه رابطه نسبی بین افراد داشتهاند، در مواردی که تمامی شرایط اماره فراش محقق باشد، این آزمایش‌ها توان مقابله با اماره را ندارند و اثبات خلاف اماره فراش از این طریق امکان‌پذیر نیست؛ مگر آن‌که یکی از شرایط اماره مفقود باشد. در آن صورت، استفاده از نتایج آزمایش‌های مذکورـ به عنوان اماره قضایی ـ میتواند راهگشا باشد.
The Role of Genetic in Legal Cases concerning the Rejection of Parentage
نویسندگان [English]
Parviz Ameri1؛ Hajar yasininia2
1Assistant Professor of Islamic and Islamic Law Department of Shiraz University
2Graduated Master of Private Law from Shiraz University
چکیده [English]
Parentage is a biological and genetic topic to which much attention has been paid in jurisprudence and law due to its numerous legal effects. Advances in genetics and its relation to the field of law and the courts in the last three decades and the use of DNA and blood analysis, make the study of the jurisprudential and legal credibility of this problem necessary. The present article seeks to answer the question whether the jurisprudential and legal credibility of blood tests and genetic evidence is valid enough to resolve cases related to rejection of parentage. Some jurist believe that these types of tests are more valid than evidence of the marriage bed and proof of the contrary to evidence is possible via the above mentioned tests; however, the answer to the research question of this paper is that although there has been some success in the area of genetic testing in connection to the relation of parental relationship but; in cases where all the conditions of the marriage bed have been proved, these tests can not deal with this circumstantial evidence and proving the contrary of the circumstantial evidence of the marriage bed in this manner is not possible unless one of the conditions of the circumstantial evidence is missing. In that case, the use of the above mentioned test can be useful-as judicial evidence.
کلیدواژه‌ها [English]
parentage, denial of birth, circumstantial evidence of the marriage bed, Proof of parentage, rejection of parentage
مراجع
استانسفیلد، ویلیام دی، ژنتیک تئوری و مسائل آن، ترجمه محمد صبوری؛ حمیده علمی غروی، تهران، انتشارات فاطمی، 1374، چاپ سوم
اصفهانى، محمد باقر بن محمد تقى (مجلسى دوم)، بحار الأنوار، بیروت، مؤسسه الطبع و النشر، 1410هـ، چاپ اول
امامی، اسدالله، نسب در حقوق ایران و فرانسه، تهران، چاپخانه موسوی، 1349
امامی، حسن، حقوق مدنی، تهران، کتابفروشی اسلامیه، 1366، چاپ سوم
امیری قائم مقامی، عبدالمجید، دعوای ادله اثبات بین المللی وداخلی، تهران، انتشارات مؤلف، 1384، چاپ دوم
انصارى شیرازى، قدرت الله و پژوهشگران مرکز فقهى ائمه اطهار علیهم، موسوعه أحکام الأطفال و أدلتها، قم، مرکز فقهى ائمه اطهار علیهم السلام، 1429ه، چاپ اول
بازگیر، یدالله، قانون مدنی در آیینه دیوان عالی کشور(حقوق خانواده)، تهران، انتشارات فردوسی، 1380
بجنوردی، حسن، القواعد الفقهیه، قم، نشر الهادی، 1419هـ
بحرانی، حسین احمد،الانواراللوامع فی شرح مفاتیحالشرایع، قم، مجمع البحوث العلمیه بیتا
بحرانى، یوسف بن احمد بن ابراهیم، الحدائق الناضرةفی أحکام العترة الطاهرة، قم، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1405هـ، چاپ اول
بخاری، محمدبن اسماعیل بن ابراهیم، صحیح البخاری، بیروت، دارالفکر، 1401هـ
بندرچى، محمدرضا، نگاهى به لعان و مانعیت آن از ارث درحقوق ایران، مجله فقه اهل بیت علیهم السلام، سال هشتم، 1381
