اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 17 |
| تعداد شماره‌ها | 377 |
| تعداد مقالات | 3,121 |
| تعداد مشاهده مقاله | 6,673,449 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,044,808 |
معنا و مبنای قاعده الاتفاقی در فلسفۀ سینوی | ||
| حکمت سینوی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 16 فروردین 1401 | ||
| نوع مقاله: علمی ـ پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30497/ap.2022.242310.1570 | ||
| نویسندگان | ||
محمدکاظم فرقانی  1؛ راضیه لاهوتیان2
| ||
| 1دانشگاه امام صادق علیه السلام | ||
| 2دانشگاه شهید مطهری | ||
| چکیده | ||
| ابن‌سینا به تبع ارسطو برای حل معضل استقرا، از قاعدۀ «الاتفاقی لایکون دائمیاً و لا اکثریاً» بهره برده است. اولین مسئلۀ مقالۀ حاضر پرسش از معنا و مفاد این قاعده از نگاه اوست. از آنجا که واژۀ اتفاق، در معانی پنج‌گانه‌‌ای به کار می‌رود، باید مشخص کرد که ابن‌سینا دقیقاً کدام معنا را مورد نظر داشته تا از این طریق مفاد این قاعده واضح گردد. با سیر در آثار شیخ الرئیس مشخص می‌شود اتفاق به معنای بخت و همچنین به هر سه معنای نفی علیّت (فقدان علت فاعلی، فقدان علت غایی و فقدان رابطه علّی) مراد او نبوده، اتفاق به معنای «وجود معارض» مد نظر است. طبق بیان بوعلی وقتی می‌توان پدیده‌ای را به اتفاقی دانست که نسبت به سبب ذاتیش در نظر گرفته نشود. اتفاقی امری است که سبب و غایت بالعرض دارد و این‌گونه امور اکثری و دائمی نیستند. هر امری که نسبت به سبب ذاتیش سنجیده شود امری دائمی و اکثری خواهد بود. براین اساس باید گفت که از نظر ابن‌سینا، دائمی و اکثری بودن ملاکی است که نشانگر این است که شئ مطابق طبیعت و ذات خود عمل می‌کند. در این مقاله اصل علیت و لوازم آن (ضرورت و سنخیت علت و معلول)، قاعدۀ «الشئ ما لم یجب لم یوجد» و قاعدۀ «القسر لا یدوم» به عنوان مبانی قاعدۀ الاتفاقی معرفی شده‌اند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| الاتفاقی؛ اتفاق؛ ابن‌سینا؛ استقراء؛ علیت | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Meaning and Foundations of the Principle of Coincidence in Avicenna’s Philosophy | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mohamad Kazim Forghani1؛ Razieh Lahootian2 | ||
| 1Imam Sadiq University | ||
| 2Shahid Motahri University | ||
| چکیده [English] | ||
| Following Aristotle’s footsteps, Avicenna used the principle of “a coincidence is neither permanent nor general” to solve the issue of induction. The first goal of the current study is to see the meaning and content of this principle from Avicenna’s perspective. Since the term “ittifaq” has five meanings, elucidating the content of the above principle requires the specification of the exact meaning of the term. Taking a thorough look at Avicenna’s works indicates that “fortune” or the other three meanings (the lack of an agentive cause, the lack of an ultimate cause, and the lack of a causal relationship) were not intended by the philosopher. Instead, he meant “the presence of an opponent”. Thus, Avicenna argued that a coincidental phenomenon is not considered in relation to its intrinsic cause. A coincidental phenomenon is something that has an intrinsic cause and purpose, and such matters are not general or permanent”. Anything that is evaluated concerning its intrinsic cause is permanent and general. Thus, it should be argued that Acivenna considers permanence and generality as an indicator that a thing acts according to its nature and essence. Another question discussed in the current study is related to the foundation of the Principle of Coincidence. It was concluded that the principle of causality and its requirements (necessity and the congruence of causes and effects), the principle of “a thing will not exist until its existence becomes necessary”, and the principle of “an unnatural phenomenon does not last” are the foundations of the above principle and validate the discussed principle in Avicenna’s ideas. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Principle of coincidence, Coincidence, , Avicenna, , Induction, Causality | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 22 |
||
