خلف رضائی, حسین. (1400). مقابله با ویروس کرونا در سطح جهانی از منظر امنیت انسانی. دین و ارتباطات (دانشگاه امام صادق/ نامه صادق), 6(1), 109-134. doi: 10.30497/hcr.2021.76488
حسین خلف رضائی. "مقابله با ویروس کرونا در سطح جهانی از منظر امنیت انسانی". دین و ارتباطات (دانشگاه امام صادق/ نامه صادق), 6, 1, 1400, 109-134. doi: 10.30497/hcr.2021.76488
خلف رضائی, حسین. (1400). 'مقابله با ویروس کرونا در سطح جهانی از منظر امنیت انسانی', دین و ارتباطات (دانشگاه امام صادق/ نامه صادق), 6(1), pp. 109-134. doi: 10.30497/hcr.2021.76488
خلف رضائی, حسین. مقابله با ویروس کرونا در سطح جهانی از منظر امنیت انسانی. دین و ارتباطات (دانشگاه امام صادق/ نامه صادق), 1400; 6(1): 109-134. doi: 10.30497/hcr.2021.76488
مقابله با ویروس کرونا در سطح جهانی از منظر امنیت انسانی
دانش‌آموخته دکتری حقوق بین‌الملل، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده
در دوران معاصر شاهد انسانی‌شدن حقوق بین‌الملل در پی بین‌المللی‌شدن حقوق انسانی و نیز انسانی‌شدن امنیت و پذیرش امنیت انسانی در جامعه بین‌المللی هستیم. بیماری‌های جهان‌گیری مانند کرونا به مثابه یک دغدغه مشترک یا نگرانی جمعی بشری قابل ارزیابی هستند که ضمن آنکه امنیت انسانی را به مخاطره می‌افکنند، در صورت عدم مدیریت صحیح و کارآمد می‌توانند به تهدیدی علیه امنیت ملی کشورها و حتی تهدیدی علیه صلح و امنیت بین‌المللی مبدل شوند. در این مقاله با روشی توصیفی ـ تحلیلی، قلمرو مفهومی حق بر سلامت به عنوان مهمترین حق در معرض خطر این ویروس مورد واکاوی قرارگرفته و عملکرد سازمان بهداشت جهانی در این رابطه مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. این مقاله بدین‌نتیجه رهنمون می‌شود که حق بر سلامت به عنوان حقی اجتماعی که متعلق به نسل دوم حقوق بشر است و بنا به خصلت ذاتی خود نیازمند مداخله ایجابی دولت‌هاست اما در زمان بروز بیماری‌های جهان‌گیری مانند کرونا، اقدام انفرادی دولت‌ها کارآمدنبوده و حصول نتیجه در گرو همکاری، هماهنگی و همبستگی بین‌المللی است.
Countering the corona virus globally from a human security perspective
نویسندگان [English]
Hossein Khalaf Rezaei
PhD in International Law, University of Tehran, Tehran, Iran.
چکیده [English]
In the contemporary era, we are witnessing the humanization of international law following the internationalization of human rights, as well as the humanization of security and the acceptance of human security in the international community. Global diseases such as Corona can be assessed as a common concern or collective human concern that, while endangering human security, can become a threat to national security and even a threat to international peace and security if not managed properly and efficiently. To be. In this article, with a descriptive-analytical method, the conceptual realm of the right to health as the most important right at risk of this virus is analyzed and the performance of the World Health Organization in this regard is evaluated. This article concludes that the right to health as a social right that belongs to the second generation of human rights and inherently requires positive intervention by governments, but in the event of global diseases such as coronary, individual action by governments is not effective and the result It depends on cooperation, coordination and international solidarity.
کلیدواژه‌ها [English]
Corona virus, international law, World Health Organization, human security
مراجع
کتابنامه
آل‌‌کجباف، حسین (1392). مفهوم و جایگاه حق بر سلامت در اسناد بین‌المللی حقوق بشر. فصلنامه حقوق پزشکی، (24)، صص. 139-170.
افتخاری، اصغر و نهازی، غلامحسین (1389). امنیت عمومی در اندیشه و بیانات مقام معظم رهبری. دانش انتظامی، (48)، صص. 7-50.
جعفرزاده، میرقاسم؛ عمرانی، عرفان و سیدفاطمی، سیدمحمد قاری (1395). مفهوم روش‌های تشخیص در حقوق اختراعات در پرتو حق بر سلامت. فصلنامه حقوق پزشکی، (36)، صص. 151-176.
حکمت‌نیا، محمود (1399). مبانی اخلاقی، فقهی و حقوقی الگوی مواجهه ملی با بیماری‌های همه‌گیر با تأکید بر کرونا. حقوق اسلامی، (64)، صص. 27-70.
سازمان جهانی بهداشت، مقررات بهداشتی بین‌المللی (1396). ترجمه گروه مترجمین [پیمان همتی... و دیگران]، تهران: تندیس.
سیدموسوی، میرسجاد (1399). رویکردی بر نظریه: حق بر بالاترین سطح قابل حصول سلامت. تحقیقات حقوقی، (89)، صص. 273-296.
صادقی، محسن (1388). حمایت از اختراعات دارویی و چالش‌های حقوق بشری آن. فصلنامه حقوق (مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی)، 39(3)، صص. 193-216.
عبدی، یاسین و کتابی رودی، احمد (1393). جایگاه حق بر سلامت در اسلام و حقوق بین‌الملل. فصلنامه تأمین اجتماعی، (44)، صص. 101-126.
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (1358).
متقی، سمیرا؛ سیفی، آناهیتا و درودیان، مجید (1396). ماهیت حق بر سلامت و جایگاه دولت در تحقق آن. پژوهشنامه حقوق اسلامی، (46)، صص. 123-148.
مجلسی، محمدباقر (بی‌تا). بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (علیهم‌السلام). بیروت: دار احیاء التراث العربی.
نیاورانی، صابر و جاوید، احسان (1395). حق دسترسی به داروهای اساسی در چارچوب موافقتنامه تریپس و چالش حمایت از حق بین‌المللی بشر بر سلامت. مجله حقوقی بین‌المللی، 33(54)، صص. 29-54.
Agreement on Trade-Related Aspects of Intellectual Property Rights (TRIPS Agreement).
Bassiouni, Cherif (1996). International Crimes: Jus Cogens and Obligatio Erga Omnes. Law And Contemporary Problems, Vol. 59, No. 4, Autumn.
Declaration on the TRIPS agreement and public health, Adopted on 14 November 2001.
Glare, P. G. W. (ed.) (1982). Oxford Latin Dictionary, Oxford University Press.
International Court of Justice (ICJ) (1970). Case Concerning the Barcelona Traction, Light And International Court of Justice (ICJ) (1970), Power Company, Limited (Belgium V. Spain), Second Phase, Judgment of 5 February 1970, ICJ Reports 1970.
International Court of Justice (ICJ) (1971). Legal Consequences for States of the Continued Presence of South Africa in Namibia (South West Africa) Notwithstanding Security Council Resolution 276 (1970), Advisory Opinion of 21 June 1971, ICJ Reports 1971.
The Constitution of the World Health Organization (WHO) (1946).
The International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights (1966).
The Universal Declaration of Human Rights (1948).
The Universal Islamic Declaration of Human Rights (1990).
Trindade, Antônio Augusto Cançado (2005). International Law for Humankind: Towards A New Jus Gentium (I). RdC, Vol. 316.
UN Security Council, Security Council resolution 2177 (2014) [on the outbreak of the Ebola virus in, and its impact on, West Africa], 18 September 2014, S/RES/2177 (2014).
United Nations Development Program (UNDP) (1994), Human Development Report 1994, New York: Oxford University Press.
