اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 20 |
| تعداد شماره‌ها | 479 |
| تعداد مقالات | 4,098 |
| تعداد مشاهده مقاله | 7,322,251 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,363,558 |
تأثیر فرا هنجاری‌های لفظی بر ترجمه و تفسیر واژگان قرآنی | ||
| مطالعات قرآن و حدیث | ||
| مقاله 4، دوره 16، شماره 2 - شماره پیاپی 32، فروردین 1402، صفحه 57-76 اصل مقاله (629.05 K) | ||
| نوع مقاله: علمی - پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30497/qhs.2023.243878.3702 | ||
| نویسنده | ||
| اباذر کافی موسوی* | ||
| استادیار گروه معارف اسلامی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس ایزدپناه، یاسوج، ایران. | ||
| چکیده | ||
| هم‌آوایی و تناسب موزون پایان بندهای آیات، یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد نظم‌آهنگ و حفظ موسیقیای قرآن کریم است. دانشمندان بلاغت این مناسب‌سازی را با عنوان تناسب فواصل و یا فواصل رئوس آیات می‌شناسند و معتقدند پایبندی به آن مستلزم جابه‌جایی اجزاء جمله و یا ساختارشکنی‌هایی در ظاهر لفظ است. طبیعتاً این تغییرات ظاهری که در اینجا به فراهنجاری لفظی تعبیر شده، ممکن است برداشت‌های متفاوتی از معنی و مفهوم واژگان را به دنبال داشته باشد. این نوشتار برای شناخت این سوء برداشت‌ها و در راستای یافتن پاسخی به این پرسش است که فرا هنجاری‌های لفظی چه تأثیری بر ترجمه و تفسیر واژگان قرآنی دارند؟ به همین خاطر، پس از یافتن تعدادی از مصادیق متأثر از این قاعده بدیع، در تلاش است به روش انتقادی - تحلیلی و با تکیه بر اصل معنایی و سیاق آیات، آن واژگان را مورد واکاوی قرار دهد تا به معنایی موافق با بافت و ساختار سوره برسد. در نهایت به این نتیجه می‌توان رسید که برخلاف دیدگاه مشهور، الفاظ «تَدلّی» به معنای فهم و آگاهی است و «أُقِّتَت» بر محدود شدن فرستادگان اشاره دارد و قید «الْأُولى» به معنای گذشته است که صرفاً به سبب ایجاد تناسب در کنار لفظ «عاد» آمده است و همچنین مقصود از واژه «إلْیاسین» را شخص الیاس نبی می‌توان پنداشت. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تناسب؛ فواصل آیات؛ مراعات فواصل؛ موسیقی قرآن؛ فراهنجاری لفظی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Influence of Verbal Extranormatives on the Translation and Interpretation of Quranic Words | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Abazar Kafimosavi | ||
| Assistant Professor, Department of Islamic Studies, Farhangian University, Izadpanah Campus, Yasouj, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Consonance and melodious fit of the end of the verses is one of the most important factors in creating rhythmic order and preserving the music of the Holy Quran. Rhetoric scholars know this adaptation as the appropriateness of the intervals or the intervals of the heads of the verses, and they believe that adhering to it requires moving the parts of the sentence or breaking the structure in the appearance of the word. Naturally, these changes in appearance, which are interpreted here as verbal extranormative, may lead to different perceptions of the meaning and concept of words. This article aims to understand these misconceptions and to find an answer to the question, what effect do verbal extra-normatives have on the translation and interpretation of Quranic words? For this reason, after finding a number of examples affected by this novel rule, he is trying to analyze those words with a critical-analytical method and relying on the semantic principle and the context of the verses in order to find a meaning that agrees with the context and structure. The surah will arrive. Finally, we can come to the conclusion that contrary to the popular view, the words (Tadali) mean understanding and knowledge, and (oqettat) refers to the limitation of the messengers, and the adverb (Al-Awli) means the past, which is simply due to creating a fit next to the word. (Aad) has come. Also, the meaning of the word (El Yasin) is considered to be the person of Elijah the Prophet. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Proportion, intervals of verses, respect for intervals, Quranic music, verbal extranormative | ||
| مراجع | ||
|
قرآن کریم.
آخوندی، علی‌اصغر، (1399ش)، «بازسامانی دیدگاه‌ها و گونه‌های ساختارشکنی لفظی و ادبی در فواصل قرآن»، پژوهشهای ادبی قرآنی، سال 8، شمارة 3.
آلوسى، سید محمود، (1415ق)، روح المعانى فى تفسیر القرآن العظیم، بیروت: دار الکتب العلمیه.
آیتى، عبد المحمد، (1374ش)، ترجمه قرآن، تهران: انتشارات سروش.
ابن عاشور، محمد بن طاهر، (1420ق)، التحریر و التنویر، بیروت: موسسه التاریخ.
ابن منظور، محمد بن مکرم، (1405ق)، لسان العرب، قم: نشر ادب الحوزة.
ابن هائم، شهاب‌الدین احمد بن محمد، (1423ق)، التبیان فى تفسیر غریب القرآن، بیروت: دار الغرب الإسلامی.
ابن فارس، احمد بن زکریا، (1404ق)، معجم مقاییس اللغة، به کوشش عبدالسلام محمد، قم: دفتر تبلیغات.
انصاریان، حسین، (1383ش)، ترجمه قرآن، قم: انتشارات اسوه.
برزى، اصغر، (1382ش)، ترجمه قرآن، تهران: بنیاد قرآن.
بیضاوى، عبدالله بن عمر، (1418ق)، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، بیروت: دار احیاء التراث العربى.
ثعلبى نیشابورى، ابواسحاق احمد بن ابراهیم، (1422ق)، الکشف و البیان عن تفسیر القرآن، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
حسن، عباس، (1367ش)، النحو الوافی، تهران: انتشارات ناصر خسرو.
خرقانی، حسن، (1396ش)، «عوامل پدیدآورندۀ ضرب‌آهنگ در قرآن»، پژوهشهای قرآنی، دوره 22، شماره 84، ص4-27.
خرقانی، حسن، (1390ش)، «فرا هنجاری‌های ادبی در فواصل آیات و تفسیرهای زیباشناسانه و معناشناسانۀ آن»، مطالعات اسلامی: علوم قرآن و حدیث، شماره 87، ص109-136.
رازى، فخرالدین ابوعبدالله محمد بن عمر، (1420ق)، مفاتیح الغیب، بیروت: دار الاحیاء التراث العربى.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، (1412ق)، المفردات فی غریب القرآن، بیروت: دار العلم.
رضایى اصفهانى، محمدعلى و همکاران، (1383ش)، ترجمه قرآن، قم: موسسه تحقیقاتى فرهنگى دارالذکر.
زرکشی، ب‍درال‍دی‍ن محمد بن عبدالله، (1387ش)، البرهان فی علوم القرآن، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، قم: موسسه فرهنگی و اطلاع‌رسانی تبیان.
زمخشرى، محمود بن عمر، (1407ق)، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت: دار الکتاب العربی.
سیوطی، جلال‌الدین، (1421ق)، الاتقان فی علوم القرآن، تحقیق فوّاز احمد زمرلی، بیروت: دارالکتاب العربی.
شریف، بابک؛ بهرامی، فاطمه، (1395ش)، «اعجاز موسیقایی قرآن در آیینة عبارت‌های موزون عروضی»، پژوهشهای ادبی قرآنی، سال 4، شماره 3.
طاهرى قزوینى، علی‌اکبر، (1380ش)، ترجمه قرآن، تهران: انتشارات قلم.
طباطبایی، محمدرضا، (1373 ش)، صرف ساده، قم: دار العلم.
طباطبائی، سید محمدحسین، (1417 ق)، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: دفتر انتشارات اسلامى.
طبرسى، فضل بن حسن، (1372ش)، مجمع البیان فى تفسیر القرآن، تهران: انتشارات ناصرخسرو.
طبرى، ابوجعفر محمد بن جریر، (1412ق)، جامع البیان فى تفسیر القرآن، بیروت: دار المعرفه.
طوسى، محمد بن حسن، (1367ش)، التبیان فى تفسیر القرآن، بیروت: دار احیاء التراث العربى.
عکبرى، عبدالله بن الحسین، (1424ق)، التبیان فى اعراب القرآن، عمان: بیت الافکار الدولیه.
فراء، أبو زکریا یحیى بن زیاد، (بی‌تا)، معانی القرآن، مصر: دار المصریة للتألیف و الترجمه.
فراهیدى، خلیل بن أحمد، (1410ق)، کتاب العین، قم: نشر هجرت.
فیض کاشانى، ملا محسن، (1415ق)، تفسیر الصافى، تهران: انتشارات الصدر.
قرطبی، محمد بن احمد، (1364ش)، الجامع لأحکام القرآن، تهران: انتشارات ناصر خسرو.
گرمارودى، سید على، (1384ش)، ترجمه قرآن، تهران: انتشارات قدیانى.
مشکینى، على، (1381ش)، ترجمه قرآن، قم: الهادى.
مصطفوى، حسن، (1368ش)، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
معرفت، محمدهادی، (1386ش)، التمهید فی علوم القرآن، قم: موسسه تمهید، ذوی القربی.
مکارم شیرازى، ناصر و همکاران، (1374ش)، تفسیر نمونه، تهران: دار الکتب الاسلامیة.
مکارم شیرازى، ناصر، (1373ش)، ترجمه قرآن، قم: دارالقرآن الکریم. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 123 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 117 |
||